ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACΕBOOK (Ηλεκτρολογικές Ενημερώσεις) ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ LIKE

Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο youtube

Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο youtube
Youtube

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

ΑΝΑΠΟΔΟΙ ΚΕΡΑΥΝΟΙ

«Ανάποδοι» κεραυνοί, τροφοδότες ζωής

Το σπάνιο φαινόμενο πιθανώς αποτελεί πηγή δημιουργίας ζωής και σε άλλους πλανήτες

Δείτε το video
Λονδίνο 


Πριν από λίγα χρόνια εντοπίστηκε ένα άγνωστο μέχρι τότε φαινόμενο να λαμβάνει χώρα στη γήινη ατμόσφαιρα σε ύψος περίπου 80 χιλιομέτρων. Δημιουργούνται κεραυνοί με φορά από κάτω προς τα πάνω, φαινόμενο που είναι εξαιρετικά σπάνιο και πολύ δύσκολα ανιχνεύσιμο.

Διεθνής ομάδα ερευνητών πραγματοποίησε πειράματα σε εργαστήριο και υποστηρίζει ότι το φαινόμενο συμβαίνει και σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Σε περίπτωση που η ύπαρξη του φαινομένου σε άλλους πλανήτες επιβεβαιωθεί θα αποτελέσει πολύ σημαντική εξέλιξη αφού σύμφωνα με τους ειδικούς οι κεραυνοί αποτελούν μέρος του μηχανισμού δημιουργίας ζωής.

Τα γιγαντιαία τζετ

Η επιστημονική κοινότητα έχει προσδώσει στο φαινόμενο τον όρο «γιγάντιοι πίδακες» (gigantic jets) αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από άλλα πανεπιστήμια του Ισραήλ αλλά και επιστήμονες του Πολυτεχνείου του Αιτχόβεν στην Ολλανδία, θέλησαν να διαπιστώσουν αν το φαινόμενο παράγεται μόνο στην Γη ή αν παρατηρείται και σε άλλους πλανήτες.

Οι ερευνητές αναδημιούργησαν εργαστηριακά τις ατμοσφαιρικές συνθήκες που επικρατούν στον Δία, τον Κρόνο και την Αφροδίτη και κατέληξαν στην διαπίστωση ότι οι «ανάποδοι» κεραυνοί συμβαίνουν και εκεί.

Η «ανάποδη» ζωή
Οι ερευνητές παρουσίασαν τα ευρήματα της έρευνάς τους στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικών Επιστημών που έγινε στη Γαλλία. Η έρευνα σε πρώτη φάση φωτίζει τις ηλεκτροχημικές διεργασίες που συντελούνται στους τρεις πλανήτες.

Η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη σε περίπτωση που το φαινόμενο πράγματι υπάρχει σε άλλους πλανήτες είναι ότι η παρουσία του μπορεί να συνδέεται με την εμφάνιση κάποιων μορφών ζωής εκεί. Οι κεραυνοί παράγουν οργανικά μόρια παρόμοια με εκείνα που υπήρχαν σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία στη λεγόμενη «αρχέγονη σούπα» υλικών και στοιχείων από τα οποία σχηματίστηκαν οι πρώτες μορφές ζωής στη Γη.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΚΕΡΑΥΝΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Τι συμβαίνει όταν ένας κεραυνός χτυπάει στη θάλασσα -Υπάρχει τρόπος να προστατευτείτε?

Τι συμβαίνει όταν ένας κεραυνός χτυπάει στη θάλασσα -Υπάρχει τρόπος να προστατευ

Όταν ο κεραυνός πέσει στην επιφάνεια της θάλασσας λόγω του ότι το νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού η τάση διαχέεται επίπεδα δημιουργώντας μια σχετικά μικρή διαφορά τάσης αλλά το ρεύμα περνάει από το σώμα του λουόμενου και έχει σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα όπως στην ξηρά και σε ακτίνα μέχρι και 100m από το σημείο που έπεσε ο κεραυνός. Όμως με την επαφή του κεραυνού στην επιφάνεια της θάλασσας συμβαίνει επίσης και το εξής. Λόγω της τρομακτικά μεγάλης θερμοκρασίας (30.000 ºC) εξατμίζεται μεγάλη ποσότητα νερού δημιουργώντας έκρηξη η οποία μπορεί να συγκριθεί με δυναμίτη, το πιεστικό κύμα μεταφέρεται πολλά μέτρα μακριά και τα επακόλουθα είναι στην καλύτερη περίπτωση σπάσιμο τύμπανων και στην χειρότερη και αν βρεθούμε πολύ κοντά ρήξη πνευμόνων, εμβολή αέρος, απώλεια αισθήσεων.

Σε περίπτωση λοιπόν που κάνετε αμέριμνοι το μπάνιο σας και ξαφνικά διαπιστώσετε ότι μία σφοδρή καταιγίδα έρχεται προς το μέρος σας, τότε υπάρχουν δύο τρόποι να προστατευτείτε. Ο ένας είναι να βγείτε γρήγορα στη στεριά και να βρείτε ένα ασφαλές καταφύγιο μέχρι να περάσει και ο δεύτερος είναι να κολυμπήσετε πιο βαθιά.

Σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ, 
η ηλεκτρική τάση ενός κεραυνού είναι 300 εκατομμύρια βολτ και είναι κάτι παραπάνω από αρκετά για να σκοτώσουν καθώς η ηλεκτρική εκκένωση εξαπλώνεται οριζοντίως και όχι κατακόρυφα. Αυτά είναι άσχημα νέα για όσους επιπλέουν στο νερό ή κολυμπούν στην επιφάνειά του, καθώς το νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού.
Τα ψάρια, τα οποία κολυμπούν βαθύτερα, είναι περισσότερο προστατευμένα από τους ανθρώπους.

«Σε περίπτωση που είστε στη θάλασσα μπορεί πολύ εύκολα να γίνεται "στόχος" μίας αστραπής» αναφέρει ένας μετεωρολόγος από το Πανεπιστήμιο του Reading.
Πρόσφατες έρευνες από τη NASA έχουν αποδείξει ωστόσο ότι είναι πολύ πιθανότερο ένας κεραυνός να χτυπήσει στη Γη από ότι στη θάλασσα, ωστόσο δεν είναι ποτέ κακό να λαμβάνουμε τα μέτρα μας σε περίπτωση καταιγίδας.
Οι ειδικοί αναφέρουν επίσης ότι οι κίνδυνοι ποικίλλουν ανάλογα και με τις εποχές.

Ποτέ κατάδυση με καταιγίδα

Βουτιά όταν έχει καταιγίδα ΠΟΤΕ, ειδικά αν είμαστε σε ανοιχτή θάλασσα και δεν έχει υψώματα ή δένδρα εκεί τριγύρω. Αν για κάποιο λόγο βρεθούμε στο νερό και καταλάβουμε ότι πέφτουν κεραυνοί όσο είμαστε σε μεγάλο βάθος και ο (οι) κεραυνοί δεν πέσουν πολύ κοντά μας δεν παθαίνουμε τίποτε τον απορροφάει η μάζα του νερού. Όταν όμως βρεθούμε στην επιφάνεια τότε είναι πολύ επικίνδυνο τα μέταλλα που κουβαλάμε μαζί μας φιάλη κ.λ.π λειτουργούν σαν μαγνήτης.

Τι κάνουμε όμως αν βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση?

1) Κατά αρχήν παραμένουμε σε μεγάλο βάθος +10 m και
2) Επιστρέφουμε υποβρυχίως όσο ποιο κοντά γίνεται στο σημείο εξόδου
3) Αποθέτουμε όλο τον μεταλλικό εξοπλισμό στον βυθό
4) Αναδυόμαστε στην επιφάνεια και κολυμπάμε χωρίς να σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά διότι λειτουργούν σαν κεραίες
5) Αναζητούμε ασφαλές μέρος μέχρι να περάσει η μπόρα. Μέσα σε αυτοκίνητο είναι το ποιο ασφαλές μέρος ( FaradeyΆ scher Keafig ).
6) Αφού περάσει η μπόρα και είμαστε “εκπαιδευμένοι” ψάχνουμε και βρίσκουμε τον εξοπλισμό μας

Την σκότωσε κεραυνός μέσα στη θάλασσα

Η 36χρονη σκοτώθηκε ακαριαία μπροστά στην οικογένειά της

Τη τραγική στιγμή που μια γυναίκα χτυπήθηκε από κεραυνό μέσα στη θάλασσα, κατέγραψε ένας φωτογράφος σε παραλία του Σάο Πάολο της Βραζιλίας.
Πρόκειται για την 36χρονη τουρίστρια Rosangela Biavati, η οποία, σύμφωνα με τη DailyMail, πήγε με την οικογένεια και τους φίλους της στην παραλία. Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, η 36χρονη χτυπήθηκε την ώρα που φώναζε στο παιδί της να φύγει από τη θάλασσα την ώρα της καταιγίδας. Τρεις εικόνες αποτυπώνουν το τραγικό συμβάν.












Όταν βρίσκεσαι σε φουσκωτό σκάφος

Θα πρέπει να εγκαταστήσουμε ένα αλεξικέραυνο στο φουσκωτό μας;
Όχι ακριβώς αλλά θα πρέπει να πάρουμε ορισμένα μέτρα αν και για αυτά θα πρέπει να αρχίσουν να προβλέπουν οι κατασκεύασες των Φουσκωτών. Αλλά πριν αναφέρω τα μέτρα θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ότι ο κεραυνός είναι μια πολύ γρήγορη ηλεκτρική εκκένωση, ηλεκτρικά φορτία κινούνται από το σύννεφο προς την θάλασσα, με μεγάλη ταχύτητα. αλλά κίνηση φορτίων σημαίνει ηλεκτρικό ρεύμα και μάλιστα στην περίπτωση μας πολύ ισχυρό, όταν όμως υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα με επαγωγή δημιουργούνται αλλά ρεύματα, τα λεγόμενα επαγωγικά, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το σημείο που έπεσε ο κεραυνός. Θα πρέπει λοιπόν να τα λάβουμε και αυτά υπ όψιν μας.

Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι προφυλάξεις;
Α) Πρέπει να γειώσουμε το roll Bar με ένα καλώδιο τουλάχιστον 16 καρέ το οποίο θα το βιδώσουμε από την μια μεριά σε μια βίδα που το στερεώνει στο σκάφος την δε άλλη άκρη σε ένα από τα μπουλόνια στήριξης της μηχανής ακολουθώντας τον συντομότερο δρόμο, η μηχανή είναι το μοναδικό μεταλλικό εξάρτημα σε συνεχή επαφή με την θάλασσα .



Στην περίπτωση πολυεστερικού roll Bar θα πρέπει να τοποθετήσουμε στο ψηλότερο σημείο του μια μεταλλική ακίδα 15 έως 20 εκατοστών η οποία μπορεί να χρησιμεύσει και σαν ιστός για μια σημαιούλα, η οποία όμως εσωτερικά θα ενώνεται με καλώδιο 16 καρέ σε μπουλόνι στήριξης της μηχανής.

Β) Θα πρέπει να γειώσουμε το μεταλλικό δοχείο καυσίμων αλλά και νερού με καλώδιο          τουλάχιστον 10 καρέ και όχι με το καλωδιάκι των 1,5 καρέ όπως συνηθίζεται.

Γ) Επίσης γειωμένα πρέπει να είναι τα μεταλλικά μέρη της κονσόλας από τα οποία κρατιόμαστε, η άκρη της αλυσίδας που μένει στην βάρκα, η βάση του τιμονιού εάν αυτό είναι υδραυλικό, το σασί του VHF ο εργάτης της άγκυρας και ότι άλλο μεταλλικό αντικείμενο κάποιου όγκου ή επιφάνειας υπάρχει στο σκάφος.

Δ) Πάνω στο σκάφος με καταιγίδα δεν θα πρέπει να φοράμε, αλυσίδες, σταυρουδάκια, βραχιόλια, ρολόγια με μπρασελέ, ακόμα και δακτυλίδια. Όσο και αν φαίνεται παράξενο μπορεί να πυρακτωθούν από τα επαγωγικά ρεύματα και να μας προξενήσουν σοβαρά εγκαύματα.

Προστασία των ηλεκτρονικών του σκάφους
Τα όσα ανέφερα παραπάνω χρησιμεύουν για  να βρίσκει ο κεραυνός εύκολη οδό προς την θάλασσα, αλλά δεν είναι ικανό να προστατέψει τα ηλεκτρονικά μας από υπερτάσεις έστω και αν βρίσκονται εκτός λειτουργίας .
Υπάρχουν εταιρίες στο εξωτερικό που ισχυρίζονται ότι έχουν συστήματα που προστατεύουν τα μηχανήματα αλλά πάντα μέχρι κάποιο βαθμό το δε κόστος θα πρέπει να είναι αρκετά υψηλό και δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο για τα λιγοστά και σχετικά φτηνά ηλεκτρονικά μηχανήματα ενός φουσκωτού.

Η κεραία του VHF
Γνωρίζουμε ότι για να έχουμε την καλύτερη απόδοση η κεραία πρέπει να βρίσκεται όσο το δυνατόν ψηλότερα αυτό φυσικά την κάνει          ευάλωτη περισσότερο από κάθε άλλο εξάρτημα εκτεθειμένο σε ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις και δια μέσου αυτής το VHF μας.
θα πρέπει λοιπόν σε εξαιρετικές περιπτώσεις           κακοκαιρίας να γειωθούν και τα δυο καλώδια της κεραίας από την μεριά εισόδου στο VHF, αυτό επιτυγχάνεται ξεβιδώνοντας τον κονέκτορα από το VHF και βιδώνοντας το σε ένα θηλυκό κονέκτορα γειωμένο.

Αλλά ας μη τα βλέπουμε όλα μαύρα,
ας εξετάσουμε λοιπόν τις πιθανότητες να δεχθούμε κεραυνό
Α) Από επίσημα στατιστικά στοιχεία οι περισσότερες καταιγίδες με κεραυνούς δημιουργούνται στις περιοχές μεταξύ των παραλλήλων 30 Νότιο και 30 Βόρειο, και οι περιοχές αυτές είναι εκτός της Ελλάδας

Β) Το καλοκαίρι στην Ελλάδα οι καταιγίδες με κεραυνούς είναι πολύ λίγες.

Γ) Οι κεραυνοί που πέφτουν στην ξηρά είναι          δεκαπλάσιοι από αυτούς που πέφτουν στην θάλασσα.

Δ) Όπως γνωρίζουμε ο κεραυνός επιλέγει πάντα τον καλύτερο ηλεκτρικά δρόμο για να          εκκενωθεί προς την θάλασσα και εδώ λοιπόν το φουσκωτό λόγω του μικρού του ύψους από την επιφάνεια της θάλασσας πλεονεκτεί απέναντι στα αλλά πλεούμενα, δεν διαθέτει τον τεράστιο μεταλλικό όγκο ενός πλοίου, ούτε το πανύψηλο κατάρτι ενός ιστιοπλοϊκού. Πάντα γύρο μας υπάρχει κάτι υψηλότερο ξεκινώντας από βράχους και βραχονησίδες (γιαυτο καλό είναι να ταξιδεύουμε σχετικά κοντά στην ξηρά), αλλά και από τα κύματα που μας περιβάλουν τα οποία σε όγκο αλλά πολλές φορές και σε ύψος είναι μεγαλύτερα.

Οι πιθανότητες λοιπόν ένα φουσκωτό να χτυπηθεί από κεραυνό στην θάλασσα είναι πάρα πολύ μικρές.



Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΗΛΕΚΤΡΟΠΛΗΞΙΑ










Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον video για τις πρώτες βοήθειες από τον Ερυθρό Σταυρό

Επίσης δείτε για την ηλεκτροπληξία και τους τρόπους πρόκλησης και εικόνες και video για την ηλεκτροπληξία


Από τα... λαδοφάναρα και τις λάμπες πετρελαίου στο αεριόφως

Όπως είναι λογικό, δημόσιος φωτισμός στην Αθήνα στη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου δεν υπήρχε, ούτε βέβαια και στα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21, στα χρόνια δηλαδή της απελευθέρωσης. Μόλις έπεφτε ο ήλιος, μαύρο σκοτάδι κάλυπτε ολόκληρη την πόλη και στους δρόμους οι κάτοικοι κρατούσαν φανάρια ή πυρσούς αναμμένους για να κάνουν τις διαδρομές τους, ιδίως τις ημέρες που δεν υπήρχε πανσέληνος.

Η πρώτη οργανωμένη απόπειρα δημόσιου φωτισμού αποφασίστηκε να οργανωθεί από τη Δημογεροντία Αθηνών, με την ευκαιρία της άφιξης του νεαρού βασιλιά Όθωνα στην πρωτεύουσα. Το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου 1833, ημέρα άφιξης και διαμονής του βασιλιά στην Αθήνα, οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να φωταγωγήσουν το μνημείο της Ακρόπολης ολόκληρη τη νύχτα. Mε βάση τον σχεδιασμό που είχε γίνει, οι Αθηναίοι πολίτες άναψαν, σε επιλεγμένα σημεία, τεράστιες φωτιές γύρω από τον ιστορικό αυτό χώρο, φωτίζοντας τον Παρθενώνα, τις Καρυάτιδες και τα Προπύλαια. Οι φωτιές έκαιγαν ολόκληρη τη νύχτα και το μνημείο ήταν ορατό όχι μόνο από την πόλη, αλλά και από όλα τα γειτονικά χωριά του λεκανοπεδίου.

Βρισκόμαστε στο 1835. Η Αθήνα μας προσπαθείνα συμμαζευτεί και να ορθοποδήσει από τα ερείπια που άφησε η οθωμανική κατοχή.
Ένα από τα πολλά προβλήματα που έχει να λύσει είναι και εκείνο του φωτισμού. Δεν υπάρχουν ακόμη χαραγμένοι δρόμοι και τα μονοπάτια είναι γεμάτα πέτρες και άλλα υλικά που όχι μόνο κάνουν επικίνδυνο το περπάτημα, ιδιαίτερα τη νύχτα, αλλά μπορείς εύκολα ακόμη και να χαθείς. Στις αφηγήσεις των περιηγητών, από τις πιο σημαντικές πηγές πληροφόρησής μας, διαβάζουμε ότι οι κάτοικοι έβαζαν σημάδια στις διαδρομές τους για να βρουν τον δρόμο της επιστροφής!

Ο Γάλλος περιηγητής J. F. Michaud παρατηρεί: «Ιδού αι Αθήναι… σήμερον δεν διατηρούν καμμίαν χαραγμένην οδόν. Εβαδίζομεν διά σωρών συντριμμάτων διεσπαρμένων, ατραπόν σχηματισθείσαν εις το μέσον των ερειπίων, υπερπηδώντες εις έκαστον βήμα σωρούς πετρών, τμήματα τοίχων, σπονδύλους κιόνων, εκτάδην κειμένων επί της σκόνης… Σήμερον δεν υπάρχει ούτε οδός, ούτε δημοσία πλατεία, ούτε κήπος, ούτε μονή, ούτε εκκλησία. Συνηντήσαμεν γλαύκας, αλλά το πτηνόν αυτό της Αθηνάς δεν είναι πλέον εδώ παρά το σύμβολον της αφώνου ερημίας…»


ΦΑΝΟΚΟΡΟΣ 1

Για να λυθεί λοιπόν το θέμα του φωτισμού μπήκαν λαδοφάναρα σε 15 σημεία της πόλης  που άναβαν κάποιες ώρες το βράδυ…  Ο συνολικός  φωτισμός της Αθήνας ήταν 80 λαδοφάναρα όλα και όλα. «Όταν η αργυρά και μελαγχολική πανσέληνος έλαμπε στον αττικό ουρανό, άναβαν μόνον 20-25 στα κεντρικότερα σημεία της πόλεως, που κι αυτά έσβηναν, όταν φυσούσε δυνατός άνεμος, και έτσι η πρωτεύουσα βυθιζόταν στο σκότος».. Υπάλληλοι του Δήμου φρόντιζαν καθημερινά το άναμμα και το σβήσιμο.

Πολύ αργότερα στα φανάρια λαδιού προστέθηκαν και φανάρια που λειτουργούσαν με πετρέλαιο.

Το 1857 προς το τέλος της Οθωνικής περιόδου ξεκίνησε στην Αθήνα των 30.000 κατοίκων ένα σημαντικό έργο υποδομής: η δημιουργία εργοστασίου παραγωγής φωταερίου και του αντίστοιχου δικτύου διανομής του, που θα εξασφάλιζε φωτισμό και ενέργεια για δημόσια και οικιακή χρήση. Από τότε λοιπόν στη συμβολή της οδου Πειραιώς με την Ιερά Οδό άρχισε να λειτουργεί το εργοστάσιο Φωταερίου (Γκάζι) από τον επιχειρηματία Φραγκίσκο Φεράλδη.  Η μικρή παραγωγή, βεβαίως, μόλις αρκούσε για φωτισμό κατά τη διάρκεια της νύχτας και φυσικά όπου μπορούσε να φτάσει το μικρό δίκτυο διανομής του.

 Τα φανάρια του λαδιού και του πετρελαίου έδιναν ακόμη τον τόνο στη βραδινή εικόνα της Αθήνας. Γι’ αυτό και το γεμάτο παράπονο ποιηματάκι του ταλαίπωρου Παλιού Αθηναίου:
«Φεγγαράκι μου ωραίο, φέγγε μου να περπατώ
και στο σπήτι να πηγαίνω και να μην παραπατώ.
Φύλαγέ με από κλέφταις, υπονόμους και στενά,
από το Αεριόφως και φανάρια σκοτεινά.
Φύλαγέ με από ξύλο ξαφνικό και μαχαιριαίς,
φύλαγέ με από σκύλους και ηρώων κουμπουριαίς».

Η αρχή όμως είχε γίνει. Το 1864 λειτουργούσαν στην πόλη της Αθήνας, εκτός από τα φανάρια λαδιού και πετρελαίου, και 250 φανάρια αερίου, ενώ το 1874 αυτά ήταν συνολικά 600.

Τα φανάρια του γκαζιού ήταν οι διάδοχοι των λαδολύχναρων και των λαμπών πετρελαίου. Τα κλασικά φανάρια, τοποθετημένα στην κορυφή ενός σιδερένιου στύλου χρησίμευαν ως φάρος για τους ηρωικούς διαβάτες που ριψοκινδύνευαν τις νύχτες στα σοκάκια και τα καλντερίμια των Αθηνών. Παθητικό το φως των γκαζοφάναρων, με αναιμικό αντιφέγγισμα δεν έφτανε για να φωτίσει τις λακκούβες των δρόμων, όπου έπεφταν οι διαβάτες.
Η ύπαρξή τους ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τους φανοκόρους, τους δημοτικούς υπαλλήλους που είχαν την υποχρέωση να ανάβουν τα φανάρια. Αθόρυβες και γοργές σκιές που μόλις σουρούπωνε γλίστραγαν από γωνιά σε γωνιά, άνοιγαν με το καμάκι τους την κλούβα του γκαζιού και έδιναν την φλόγα που συντρόφευε τους ελάχιστους περιπατητές.


  
Από τις δάδες στους φανοστάτες και στον «μάγο» ηλεκτρισμό… - Media

 Ο μεγάλος μας πεζογράφος Γεώργιος Δροσίνης, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα την οθωνική περίοδο, περιγράφοντας τα παιδικά του χρόνια αναφέρει ότι «Από το ίδιο παράθυρο προσμέναμε κάθε βράδυ μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει να ιδούμε και το άναμμα του μεγάλου κρεμαστού φαναριού του δρόμου».

Πολύ χαρακτηριστική είναι επίσης και η περιγραφή για τη διαδικασία που ακολουθούσε ο φανοκόρος: «Έξω από τα σπίτια μας ψηλά στο πλάι της καμαρωτής εξώπορτας, κρέμονταν ένα μεγάλο φανάρι από μακρύ σιδερένιο κοντάρι καρφωμένο στον τοίχο και κάθε βράδυ ερχόταν και ένας άνθρωπος ψηλός, αμίλητος, κουκουλωμένος σα μάγος του παραμυθιού, μ’ ένα μακρύ σίδερο στα χέρια κι ένα τενεκεδένιο ροΐ γεμάτο λάδι. Με το σίδερο ξεγάντζωσε και κατέβαζε το κοντάρι και αφού γέμιζε το φανάρι λάδι και το καθάριζε με ένα πανί, το άναβε και το ανέβαζε πάλι ψηλά για να φέγγη το δρόμο… ».


Το 1877 αναλαμβάνουν Γάλλοι μηχανικοί την λειτουργία του εργοστασίου και, με τις κατάλληλες επενδύσεις και συμφωνίες με τον Δήμο, κατορθώνουν να επεκτείνουν το δίκτυο διανομής φωταερίου σε όλα τα καταστήματα και τα σπίτια του κέντρου της Αθήνας! Η παραγωγή φωταερίου συνεχίστηκε αδιάλειπτα και με υποδειγματικό τρόπο μέχρι το 1984. Σήμερα ολόκληρο το εργοστασιακό συγκρότημα έχει  αναπαλαιωθεί και εξωραϊστεί και αποτελεί πολιτιστικό κέντρο του Δήμου της πόλης (Τεχνόπολη).



Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Η ΔΕΗ παρέδιδε μαθήματα πώς να ψήνεις το αρνάκι στο φούρνο

D

Η νοικοκυρά φτιάχνει αρνάκι με πατάτες στο φούρνο της κουζίνας που τροφοδοτείται με ρεύμα. Τι πιο φυσιολογικό;
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 όμως, δεν ήταν καθόλου εύκολο, ειδικά στις επαρχιακές πόλεις.

Η χώρα είχε βγει από τον πόλεμο με διαλυμένες όλες τις υποδομές της και γεμάτη σημάδια από τον εμφύλιο.
Δεν υπήρχε οργανωμένο δίκτυο ηλεκτροδότησης και οι κάτοικοι  ζούσαν σε συνθήκες προηγούμενων αιώνων. Όλα αυτά που σήμερα είναι αυτονόητα για ένα σπίτι, τότε ήταν πολυτέλεια.
Η κατάσταση βελτιώθηκε με την ίδρυση της ΔΕΗ.
Η ΔΕΗ πριμοδοτήθηκε με 130 εκατομμύρια δολάρια από το σχέδιο Μάρσαλ και στήριξε την παραγωγή της στις εγχώριες πηγές ενέργειας που ήταν τα ποτάμια και ο λιγνίτης.

Από το 1948 που άρχισε να εφαρμόζεται το Σχέδιο, κατασκευάστηκαν εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που σταδιακά ηλεκτροδότησαν πολλές πόλεις.

D

Οι μαμάδες μπορούσαν πλέον να πλένουν τα μωρά με ζεστό νερό ή να βάζουν πλυντήριο αφήνοντας πίσω τις δύσκολες ημέρες της σκάφης.

D

Στην επαρχία σταδιακά πολλοί δήμοι και κοινότητες που μέχρι τότε ζούσαν στο σκοτάδι, πήρανε ρεύμα. Οι κάτοικοι έβλεπαν εντυπωσιασμένοι το ηλεκτρικό δίκτυο, που επεκτεινόταν και έκαναν αιτήσεις ηλεκτροδότησης για τις κατοικίες τους.
Η ΔΕΗ για να προωθήσει τον ηλεκτρισμό στους πολίτες, σκέφτηκε μια έξυπνη και ενδιαφέρουσα ενημερωτική καμπάνια.Έδειχνε σε αφίσες πόσο απλό ήταν να χρησιμοποιήσει  ακόμη και ένα παιδάκι την ενέργεια με τις νέες και εύχρηστες οικιακές ηλεκτρικές συσκευές.


H

Άλλες φορές έδειχνε την πρόοδο του πολιτισμού και το θαύμα του ηλεκτρισμού.

copy

Για να πείσει η ΔΕΗ τις νοικοκυρές σχετικά με τις νέες δυνατότητες που είχαν με τις ηλεκτρικές συσκευές, οργάνωνε ενημερωτικές συγκεντρώσεις.
Σε αυτές γίνονταν επιδείξεις από υπαλλήλους της ΔΕΗ, οι οποίοι εξηγούσαν πώς λειτουργούν το ψυγείο, το πλυντήριο, ο βραστήρας, κλπ.
Στις κουζίνες, η επίδειξη γινόταν πολύ ενδιαφέρουσα, καθώς οι υπάλληλοι, όση ώρα μιλούσαν, έψηναν και ένα αρνάκι με πατάτες στο φούρνο.
Όταν ήταν έτοιμο, οι νοικοκυρές και οι σύζυγοι που τις ακολουθούσαν, δοκίμαζαν μεζέ από ηλεκτρική συσκευή και έκαναν ερωτήσεις για θέματα κατανάλωσης, κόστους, τιμολογίων, κλπ.


D

Η  ΔΕΗ ήταν μια από τις σημαντικές κρατικές επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν με το ποσό που έλαβε η Ελλάδα από το σχέδιο Μάρσαλ.
Τα χρήματα ήταν περίπου  900 εκατομμύρια δολάρια. Όλα είχαν αρχίσει στις 12 Μαρτίου 1947, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, παρουσίασε το δόγμα του για την καταπολέμηση του κομμουνισμού και την έναρξη της αμερικανικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας.


πηγή:mixanitouxronou.gr

ΞΕΠΑΓΩΜΑ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑΣ

Το πετρέλαιο σώζει τα αιολικά απ' την κατάψυξη, αλλά τίποτα δεν μας σώζει απ' την ανοησία ...

Έχουμε δει αρκετές φορές σ' αυτό το ιστολόγιο πως τα αιολικά "συναχώνονται" με τις μεγάλες παγωνιές, το μεγάλο κρύο συνοδεύεται από έλλειψη ανέμων και οι ανεμογεννήτριες ακινητοποιούνται ακριβώς τη χρονική στιγμή που οι καταναλωτές αναζητούν απεγνωσμένα ενέργεια.

Μια τέτοια κατάσταση βλέπουμε στη σημερινή φωτογραφία, που μας έρχεται απ' τη βόρεια Σουηδία και αφορά ένα αιολικό πάρκο μεταξύ Storuman και Sorsele. Οι χειμερινές συνθήκες που επικρατούν σε γεωγραφικό πλάτος 65,5 μοιρών έχουν ως αποτέλεσμα να συσσωρεύεται πάγος στα πτερύγια. Η "σωτηρία" έρχεται απ' τα ορυκτά καύσιμα, καθώς μια εταιρεία ανέπτυξε σύστημα ...
ψεκασμού ζεστού νερού στα πτερύγια: ένα ελικόπτερο, που λειτουργεί με πετρέλαιο βεβαίως-βεβαίως, μεταφέρει ζεστό νερό και το ψεκάζει στα πτερύγια για να λιώσει τον πάγο. Το νερό θερμαίνεται όλη τη νύχτα στους 60oC, σε μια δεξαμενή χωρητικότητας 44 κυβικών μέτρων, από ένα καυστήρα πετρελαίου ισχύος 260kW. Ο κάδος που μεταφέρει το ελικόπτερο έχει χωρητικότητα 850 λίτρα, το νερό ψεκάζεται σε περίπου δυο λεπτά και κάθε απόψυξη διαρκεί περίπου 1,5 ώρα. Απασχολούνται τρία άτομα: ο χειριστής του ελικοπτέρου, ο χειριστής του ψεκαστήρα κι ένα άτομο στο έδαφος για την απαγκίστρωση του κενού κάδου και την αγκίστρωση νέου γεμάτου. 
 
Μπορούμε βεβαίως να δούμε το θέμα καταρχήν απ' τη θετική του πλευρά: νέες "πράσινες" θέσεις εργασίας δημιουργούνται, για να φροντίζουν την αποκατάσταση της ετοιμότητας των ανεμογεννητριών και μάλιστα θέσεις εργασίας εργαζόμενων σε αναμονή για τη βελτίωση των καιρικών συνθηκών, που θα επιτρέψει την πτήση του ελικοπτέρου και τον ψεκασμό νερού. Αν μάλιστα μετά την απόψυξη η ανεμογεννήτρια αρχίσει να περιστρέφεται υπό την επίδραση του ρεύματος αέρα που δημιουργεί το ελικόπτερο, ακόμα καλύτερα, θα έχουμε και παραγωγή ηλεκτρισμού, καθώς η ετοιμότητα από μόνη της δεν αρκεί, πρέπει να υπάρχει και άνεμος με μια ελάχιστη ταχύτητα 3,5m/s για να περιστραφούν τα πτερύγια.

Αν ωστόσο δούμε το θέμα απ' την πλευρά της κοινής λογικής, θα μπορούσε το πετρέλαιο που καταναλώνεται για το ελικόπτερο και για τον καυστήρα να καταναλωθεί απευθείας σε παραγωγή ηλεκτρισμού, με απείρως μεγαλύτερο βαθμό απόδοσης απ' την όποια ενέργεια παράγει η αποψυγμένη ανεμογεννήτρια και μάλιστα παρακολουθώντας πολύ πιστά τη μεταβολή της ζήτησης φορτίου, κάτι που αδυνατεί πλήρως να κάνει η οποιαδήποτε ανεμογεννήτρια.
 
πηγή:greeklignite.blogspot.gr

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΩ



ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Σύμφωνα με το Νόμο 3850/2010: «Κύρωση του Κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων», ορίζεται ότι, σε όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως αριθμού εργαζομένων, ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες τεχνικού ασφάλειας.

Ο τεχνικός ασφάλειας είναι σύμβουλος του εργοδότη και των εργαζομένων και η αποστολή του είναι:

1.     Να επιθεωρεί τακτικά τις θέσεις εργασίας από πλευράς υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, να αναφέρει στον εργοδότη οποιαδήποτεπαράλειψη των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, να προτείνει μέτρα αντιμετώπισής της και να επιβλέπει την εφαρμογή τους.

2.     Να μεριμνά ώστε οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση να τηρούν τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας και να τους καθοδηγεί για την αποτροπή του επαγγελματικού κινδύνου που συνεπάγεται η εργασία τους.

Επίσης, ο εργοδότης έχει υποχρέωση να έχει γραπτή εκτίμηση των κινδύνων στην επιχείρησή του την οποία συντάσσει ο τεχνικός ασφάλειας.

Για τον καθορισμό των προσόντων του τεχνικού ασφάλειας και για τον υπολογισμό του χρόνου απασχόλησής του οι επιχειρήσεις κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες Α’, Β’, Γ’ (υψηλής, μεσαίας και χαμηλής επικινδυνότητας). 

Ο χρόνος απασχόλησης του τεχνικού ασφάλειας εξαρτάται από τον αριθμό των εργαζομένων και την επικινδυνότητα της επιχείρησης.

Δείτε τις κατηγορίες επικινδυνότητας Α,Β,Γ των επιχειρήσεων και ένα πρόγραμμα υπολογισμού των ωρών απασχόλησης του τεχνικού ασφαλείας.http://ergatika.gr/ygieinh_kai_asfaleia/texnikos_asfaleias_ypologismos_vrvn/

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ

Οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να αναθέτουν τα καθήκοντα τεχνικού ασφάλειας:

  • Σε άτομα της επιχείρησης (πτυχιούχους Α.Ε.Ι ή Τ.Ε.Ι με την προβλεπόμενη ειδικότητα), ή
  • Σε άτομα εκτός της επιχείρησης (πτυχιούχους Α.Ε.Ι ή Τ.Ε.Ι με την προβλεπόμενη ειδικότητα) ή
  • Σε ΕΞΥΠΠ ή
  • Σε εργαζόμενο της επιχείρησης (κάτοχο απολυτηρίου τεχνικού λυκείου ή μέσης τεχνικής σχολής ή άλλης αναγνωρισμένης τεχνικής επαγγελματικής σχολής του εσωτερικού ή ισότιμων σχολών του εξωτερικού ή κάτοχο άδειας άσκησης επαγγέλματος εμπειροτέχνη με οκταετή προϋπηρεσία η οποία λογίζεται από την απόκτηση του απολυτηρίου ή της άδειας και εφόσον αυτός απασχολείται με πλήρες ωράριο στην επιχείρηση) μετά από κατάλληλη επιμόρφωση τουλάχιστον 35 ωρών και εφόσον η επιχείρηση ανήκει στην Β’ ή Γ’ κατηγορίαεπικινδυνότητας      και απασχολεί μέχρι 50 άτομα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις επιχειρήσεων δίνεται η δυνατότητα και στους ίδιους τους εργοδότες να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα καθήκοντα του τεχνικού ασφάλειας εφόσον έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Μεταξύ των περιπτώσεων είναι και εκείνη των επιχειρήσεων που υπάγονται στη Β’ ή Γ’ κατηγορία και απασχολούν μέχρι 50 άτομα. Συγκεκριμένα:

1.     Εάν ο εργοδότης είναι πτυχιούχος (ΑΕΙ) ή (ΤΕΙ) και έχει μία από τις ειδικότητες τεχνικών ασφάλειας που προβλέπονται για τον κλάδο οικονομικής δραστηριότητας που ανήκει η επιχείρησή του [(το άρθρο 12 παράγραφος 5 του κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (ν. 3850/2010)].
2.     Εάν επιμορφωθεί κατάλληλα [το άρθρο 12 παράγραφος 4 του κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (ν. 3850/2010)]. Για τον καθορισμό των όρων και προϋποθέσεων της επιμόρφωσης αυτής έχει εκδοθεί η 2928/130/2014 Υπουργική απόφαση. Ευνόητο είναι ότι η επιμόρφωση τεχνικών ασφάλειας γίνεται σύμφωνα με τις ανωτέρω αποφάσεις.
3.     Στις επιχειρήσεις που υπάγονται στην κατηγορία Β΄ και απασχολούν λιγότερους από 20 εργαζόμενους, εάν ο εργοδότης είναι πτυχιούχος (ΑΕΙ) ή (ΤΕΙ) και έχει μία από τις ειδικότητες τεχνικών ασφάλειας που δεν προβλέπεται όμως για τον κλάδο οικονομικής δραστηριότητας που ανήκει η επιχείρησή του, με την προϋπόθεση κατάλληλης επιμόρφωσης τουλάχιστον 35 ωρών [το άρθρο 12 παράγραφος 5 του κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (ν. 3850/2010)].
4.     Στις επιχειρήσεις που υπάγονται στη κατηγορία Β΄ και απασχολούν μέχρι και 6 εργαζόμενους, με την προϋπόθεση κατάλληλης επιμόρφωσης τουλάχιστον 35 ωρών και εφόσον ο εργοδότης είναι πτυχιούχος τεχνικής ειδικότητας Τεχνικού Επαγγελματικού Εκπαιδευτηρίου ή Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης ή άλλης αναγνωρισμένης τεχνικής επαγγελματικής σχολής και το αντικείμενο των σπουδών του σχετίζεται με τη δραστηριότητα της επιχείρησής του [το άρθρο 12 παράγραφος 6 του κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (ν. 3850/2010)].
5.     Στις επιχειρήσεις που υπάγονται στην κατηγορία Β΄ και απασχολούν μέχρι και 3 εργαζόμενους με την προϋπόθεση κατάλληλης επιμόρφωσης τουλάχιστον 35 ωρών και εφόσον ο εργοδότης σχετίζεται με τη δραστηριότητα της επιχείρησής του ή αποδεδειγμένα ασκεί επί δεκαετία και πλέον την οικονομική δραστηριότητα για την οποία θα αναλάβει τις υποχρεώσεις του τεχνικού ασφάλειας. [το άρθρο 12 παράγραφος 6 του κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (ν. 3850/2010)].
6.     Αυτοαπασχολούμενοι εργοδότες που δεν απασχολούν προσωπικό και δεν έχουν σκοπό να προσλάβουν άμεσα έχουν το δικαίωμα επιμόρφωσης, εφόσον έχουν τα υπόλοιπα προβλεπόμενα προσόντα, αλλά καμία υποχρέωση παρακολούθησης ενός τέτοιου προγράμματος δεν έχουν.

Επισημαίνεται ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια των εργοδοτών να επιλέξουν να αναθέσουν τα καθήκοντα του τεχνικού ασφάλειας σε άτομα εντός ή εκτός της επιχείρησης ή να συνάψουν σύμβαση με ΕΞΥΠΠ ή να επιμορφώσουν εργαζόμενους της επιχείρησής τους ή να επιμορφωθούν οι ίδιοι.

ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

Οι εργοδότες των επιχειρήσεων της Γ΄ κατηγορίας επικινδυνότητας μπορούν να αναλάβουν τα καθήκοντα τεχνικού ασφαλείας, εφόσον παρακολουθήσουν επιτυχώς πρόγραμμα επιμόρφωσης διάρκειας 10 ωρών.

Οι εργοδότες των επιχειρήσεων της Β΄ κατηγορίας επικινδυνότητας και οι εργαζόμενοι της Β΄ ή Γ΄ κατηγορίας επικινδυνότητας επικινδυνότητας μπορούν να αναλάβουν τα καθήκοντα τεχνικού ασφαλείας, εφόσον παρακολουθήσουν επιτυχώς πρόγραμμα επιμόρφωσης διάρκειας 35 ωρών.

Τι χρειάζεται για να δραστηριοποιηθώ ως Τεχνικός Ασφαλείας;
PDF
Εκτύπωση
E-mail



Γενικά απαιτούνται 5 έτη εμπειρίας από την κτήση του Πτυχίου Ν.1568/1985 άρθρο 5 - Υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων ή 2 έτη εφόσον έχετε παρακολουθήσει κάποιο εγκεκριμένο πρόγραμμα κατάρτισης σχετικό με την υγιεινή και ασφάλεια τουλάχιστον 100 ωρών(Ν.3144/2003 άρθρο 9).

Επιπλέον απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις που σχετίζονται με την ειδικότητα σας και τις εταιρείες στις οποίες μπορείτε να παρέχετε υπηρεσίες ως Τεχνικός Ασφαλείας (κατηγορία επικινδυνότητας, κλάδος δραστηριότητας, αριθμός εργαζομένων κ.λ.π) σύμφωνα με τοΠ.Δ294/88.

Ν.3850/2010 «Κύρωση του Κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων»

Συχνές ερωτήσεις σε θύματα υγείας και ασφάλειας εργαζομένων

Έγγραφο του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας σχετικά με την παροχή υπηρεσιών Τεχνικού Ασφαλείας σε Δήμους


Δείτε μια σελίδα που αναφέρεται σε υπηρεσίες για την ασφάλεια στην εργασία. Θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που θα σας  φανούν χρήσιμα.

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΥΛΙΩΝ


Ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις και πολέμιοι της αιολικής ενέργειας παρουσιάζουν τις ανεμογεννήτριες ως εξολοθρευτές πτηνών που αφανίζουν τους πληθυσμούς τους.


Ωστόσο μια πρόσφατη έρευνα έρχεται να αναδείξει μια νέα πτυχή σε αυτή τη διαμάχη. Διευρυμένη έρευνα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Άγριων Πτηνών (AWWI) υποστηρίζει ότι οι ανεμογεννήτριες προκαλούν από 214.000 ως 368.000 θανάτους πτηνών κάθε χρόνο. Παρότι τα νούμερα δεν είναι καθόλου αμελητέα, πόσω μάλλον όταν σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για πουλιά που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, είναι πάντως χαμηλά σε σύγκριση με τους 6,8 εκατομμύρια θανάτους που προκαλούνται από συγκρούσεις πουλιών με κεραίες ραδιοφώνου και κινητής τηλεφωνίας.

Οι ερευνητές εστίασαν τη μελέτη τους σε μικρά πτηνά της τάξης των στρουθιόμορφων (ή πασσερίνες) και τα ευρήματά τους έδειξαν ότι ποσοστό μόλις 0,01% εξ αυτών συγκρούεται με ανεμογεννήτριες. Υπολογίζεται ότι οι γάτες των πόλεων καταφέρουν πολύ μεγαλύτερο χτύπημα στους πληθυσμούς των πουλιών με 1,4 ως 3,7 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο.


Την ίδια ώρα, η οργάνωση προστασίας των πτηνών National Audubon Society δημοσίευσε στοιχεία που δείχνουν ότι τα πουλιά της Αμερικής σε ποσοστό άνω του 50% κινδυνεύουν από την κλιματική αλλαγή, ένα εύρημα που καθιστά την αιολική ενέργεια -ως τεχνολογία ηλεκτροπαραγωγής μηδενικών ρύπων- όχι πολέμιο αλλά μάλλον σύμμαχο των πουλιών.

Παραμένει βέβαια αναπάντητο το ερώτημα σχετικά με τις επιπτώσεις των ανεμογεννητριών στα μεγαλύτερα πουλιά όπως οι αετοί, τα γεράκια και άλλοι θηρευτές. Επίκειται έρευνα και για αυτά τα πουλιά από το AWWI.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι από τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα πουλιά στις μέρες μας, οι ανεμογεννήτριες δεν βρίσκονται στην κορυφή της λίστας σε αντίθεση με την Κλιματική Αλλαγή.
 

“Ενα διαφορετικό Design των ανεμογεννητριών θα μπορούσε να σώσει πολλά ζώα”

Ως συμβιβαστική λύση μεταξύ των οικολόγων και των φορέων εκμετάλλευσης αιολικής ενέργειας προτείνουν οι ερευνητές να απενεργοποιούνται οι ανεμογεννήτριες την εποχή κατά την οποία ταξιδεύουν ιδιαίτερα πολλές νυχτερίδες. Σε ό,τι αφορά τα πουλιά δεν φαίνεται να υπάρχει μια εύκολη λύση, καθώς τα διάφορα είδη πουλιών μετακινούνται σε διαφορετικές εποχές.

Στην Ισπανία έχουν εγκαταστήσει για την περίπτωση αυτή ένα ραντάρ που προειδοποιεί για διερχόμενα πουλιά, έτσι ώστε να απενεργοποιούνται εγκαίρως οι ανεμογεννήτριες. «Αλλά για να πετύχει αυτό θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν πολλές ανεμογεννήτριες και είναι ένα μοντέλο που δεν πρόκειται να λύσει το βασικό πρόβλημα», λέει ο Χιότκερ.

Έχουν κατασκευαστεί επίσης ανεμογεννήτριες των οποίων ο σχεδιασμός αποτρέπει τις συγκρούσεις, καθώς τα πτερύγια τους είναι πάντα κάθετα προς το έδαφος. «Τα συστήματα αυτά δεν είναι όμως τόσο αποτελεσματικά και δεν έχουν επιτυχία στην αγορά», ισχυρίζεται ο Χιότκερ.
Οι Ολλανδοί επίσης έχουν αναπτύξει μια ανεμογεννήτρια χωρίς πτερύγια

Την επίσημη θέση της Περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς για τη <σύγκρουση > των πουλιών με τα αιολικά πάρκα θα τη διαβάσετε εδώ


Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ


Η εμφάνιση του ηλεκτρισμού δρομολόγησε τη δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση. Οι συνθήκες της παραγωγής άλλαξαν ριζικά με την εισαγωγή της νέας μορφής ενέργειας, που αντικατέστησε τον ατμό, το πετρέλαιο και το φωταέριο. Η ηλεκτρική ενέργεια προσέφερε μεγάλη οικονομία, ασφάλεια, υψηλή ποιότητα και μικρότερη μόλυνση του περιβάλλοντος. Οι ηλεκτροκινητήρες, μικροί και ευέλικτοι, έδωσαν τη δυνατότητα να επιλεγεί μια νέα παραγωγική δομή στα εργοστάσια. Η βιομηχανία, αλλά και οι πόλεις πήραν νέα μορφή όταν η ηλεκτρική ενέργεια άρχισε να παράγεται και να διανέμεται ευρύτερα.

Τα πάντα ξεκίνησαν την τελευταία 20ετία του 19ου αιώνα. Το 1881 λειτούργησε η πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος ισχύος 746 KW, κάπου μεταξύ Λονδίνου και Πόρτσμουθ. Τη γεννήτρια κινούσαν δύο υδρόμυλοι και η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος εξαρτιόταν απολύτως από τις βροχοπτώσεις. Το επόμενο έτος εγκαταστάθηκε η πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Για να συνειδητοποιήσουμε τα πρώτα μεγέθη, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι εκείνη η μονάδα παραγωγής της Στουτγάρδης παρήγε ηλεκτρική ενέργεια για 30 λάμπες πυρακτώσεως. Η δημιουργία δικτύων θα ξεκινήσει στο Βερολίνο το 1885. Το δικαίωμα της εταιρείας παραγωγής αφορούσε την εγκατάσταση δικτύου ακτίνας 800 μέτρων από τη μονάδα παραγωγής.
Η δεκαετία 1880-1890 υπήρξε μια δεκαετία ραγδαίας ανάπτυξης και εξέλιξης της νέας τεχνολογίας. Εφευρέτες και κατασκευαστές θα προσπαθήσουν να επιλύσουν τα προβλήματα που συναντούσαν και να εξελίξουν τις μεθόδους και τις διαδικασίες.

Η εμφάνιση του ηλεκτρισμού στην Ελλάδα

Το έτος 1889 «έφτασε» ο ηλεκτρισμός στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία της ΔΕΗ Α.Ε., η «Γενική Εταιρεία Εργοληψιών» κατασκεύασε στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου, την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το πρώτο κτίριο που φωτίζεται είναι τα Ανάκτορα και πολύ σύντομα ο ηλεκτροφωτισμός επεκτείνεται στο σημερινό ιστορικό κέντρο της πόλης. Τον ίδιο χρόνο ηλεκτροδοτείται επίσης η Θεσσαλονίκη, η οποία ανήκει ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η «Βελγική Εταιρεία» αναλαμβάνει απ' τις τουρκικές αρχές το φωτισμό και την τροχοδρόμηση της πόλης με την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.Τότε αρχίζει και ο ηλεκτροφωτισμός σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη. Παράλληλα, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία θα εμφανιστούν ντόπιοι Ελληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι θα δραστηριοποιηθούν στο χώρο της ηλεκτροπαραγωγής σε κλίμακα μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεταλλευτική περιοχή της Μπάλιας-Καραϊδίν, βορειοανατολικά του Αϊβαλιού (Κυδωνίες), όπου πλάι στο μεγάλο συγκρότημα των μεταλλείων -αντίστοιχο του Λαυρίου- θα αναπτυχθεί και η ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη.

Η «είσοδος» του λιγνίτη

Από τη δεκαετία του 1890 δημιουργούνται εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής στην περιοχή, που βασίζονται στην εκμετάλλευση των λιγνιτικών πεδίων της Μπάλιας-Καραϊδίν. Η συγκεκριμένη περιοχή και η μεταλλευτική και ηλεκτροπαραγωγός δραστηριότητα έχει και μια θλιβερή πλευρά, εφ’ όσον οι 700 μεταλλωρύχοι και εργαζόμενοι στα εργοστάσια της περιοχής θα δολοφονηθούν ομαδικά μαζί με τις οικογένειές τους από τον τακτικό κεμαλικό στρατό τον Σεπτέμβριο του 1922 και θα ταφούν σε ομαδικούς τάφους έξω από την Μπάλια.

Είναι ενδιαφέρον ότι η αναγνώριση και η αξιοποίηση του λιγνίτη στην Ελλάδα θα γίνει από Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Πτολεμαΐδα και είχαν μεταφέρει τη σχετική τεχνογνωσία για το υλικό αυτό. Ο πρώτος που ζήτησε και πήρε το δικαίωμα δημιουργίας ορυχείων και εκμετάλλευσης του λιγνίτη στην περιοχή αυτή ήταν ο Γεώργιος Παυλίδης, πρόσφυγας από τη Φώκαια της Σμύρνης. Η σημασία αυτής της δράσης αναγνωρίστηκε από τους ιστορικούς της ενέργειας: «Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 ανήσυχοι και δραστήριοι, όπως ο Γ. Παυλίδης (…) αντιλήφθηκαν τη σημασία του λιγνίτη και κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για τη συστηματική του εκμετάλλευση…» 

Το 1899 κάνουν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα οι πολυεθνικές εταιρείες ηλεκτρισμού. Η αμερικανική εταιρεία Thomson-Houston με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας ιδρύουν την «Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία» που αναλαμβάνει την ηλεκτροδότηση μεγάλων ελληνικών πόλεων. Μέχρι το 1929 θα έχουν ηλεκτροδοτηθεί 250 πόλεις με πληθυσμό άνω των 5.000 κατοίκων.

Στις πιο απομακρυσμένες και αραιοκατοικημένες περιοχές, που ήταν οικονομικά ασύμφορο για τις μεγάλες εταιρείες να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, την ηλεκτροδότηση αναλαμβάνουν ιδιώτες ή δημοτικές και κοινοτικές αρχές κατασκευάζοντας μικρά εργοστάσια. Τo έτος 1950 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 400 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ως πρωτογενή καύσιμα χρησιμοποιούσαν το πετρέλαιο και το γαιάνθρακα, αμφότερα εισαγόμενα από το εξωτερικό.

Η κατάτμηση της παραγωγής σε πολλές μικρές μονάδες, σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα ύψη, φτάνοντας στο τριπλάσιο μέχρι και πενταπλάσιο των τιμών που ίσχυαν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ηλεκτρική ενέργεια ήταν λοιπόν ένα αγαθό πολυτελείας, αν και τις περισσότερες φορές παρεχόταν με ωράριο και οι ξαφνικές διακοπές ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Τον Αύγουστο του 1950 ιδρύθηκε η ΔΕΗ και ως εκ τούτου, οι δραστηριότητες παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας συγκεντρώθηκαν σε ένα δημόσιο φορέα. Η ΔΕΗ αμέσως στρέφεται προς την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας ενώ ξεκινά και η ενοποίηση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα εθνικό διασυνδεδεμένο Σύστημα. Τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του ελληνικού υπεδάφους που είχαν νωρίτερα εντοπισθεί, άρχισαν να εξορύσσονται και να χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που δημιουργούσε η ΔΕΗ. Παράλληλα, η Επιχείρηση ξεκίνησε την αξιοποίηση της δύναμης των υδάτων με την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στα μεγάλα ποτάμια της χώρας.
Από 1.1.2001 η ΔΕΗ Α.Ε. λειτουργεί ως ανώνυμη εταιρεία ενώ από 12.12.2001 έχει εισαχθεί στα Χρηματιστήρια Αξιών Αθηνών και Λονδίνου.

Η ΔΕΗ Α.Ε. δραστηριοποιείται ως Παραγωγός και είναι ο κύριος Προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας. Κατέχει (στοιχεία 2013) περίπου το 75% της εγκατεστημένης ισχύος των θερμοηλεκτρικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στην ηπειρωτική Ελλάδα συμπεριλαμβάνοντας στο ενεργειακό της μείγμα λιγνιτικούς, υδροηλεκτρικούς και πετρελαϊκούς σταθμούς, καθώς και σταθμούς φυσικού αερίου, αλλά και μονάδες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Παράγοντας σχεδόν το 50% της ηλεκτρικής της παραγωγής από λιγνίτη, είναι ο 2ος μεγαλύτερος παραγωγός ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Προμηθεύει περίπου το 98% (στοιχεία 2013) της καταναλισκόμενης ηλεκτρικής ενέργειας. Τέλος, σύμφωνα με την πρόσφατη ελληνική νομοθεσία (ν. 4001/2011) παραμένει στην ιδιοκτησία της το δίκτυο διανομής συνολικού μήκους 217.000 χλμ.(στοιχεία 2009), ενώ η κυριότητα του εθνικού συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας μήκους 11.650 χλμ. μεταβιβάζεται στον ΑΔΜΗΕ Α.Ε..

Μετά την απόσχιση από τη ΔΕΗ Α.Ε. των κλάδων Μεταφοράς και Διανομής, δημιουργήθηκαν δύο 100% θυγατρικές εταιρείες της ΔΕΗ Α.Ε., ο ΑΔΜΗΕ Α.Ε. (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε.) και ο ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. (Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε.). Ο ΑΔΜΗΕ Α.Ε. έχει την ευθύνη της διαχείρισης, λειτουργίας, ανάπτυξης και συντήρησης του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και των διασυνδέσεών του, ενώ ο ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. έχει την ευθύνη για τη διαχείριση, ανάπτυξη, λειτουργία και συντήρηση του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας.

Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε. ως 100% θυγατρική εταιρεία της ΔΕΗ Α.Ε. έχει παραλάβει τη σκυτάλη της διαχείρισης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε.) από τη μητρική εταιρεία, με στόχο την ανάπτυξη του κλάδου.


Ο ΑΤΜΟ-ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

Η Νότια είσοδος του εργοστασίου



Πρόκειται για το πρώτο ατμοκίνητο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής και είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένο με την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η ανέγερση του κεντρικού κτιρίου ξεκίνησε το 1869 και ακολούθησαν τέσσερις βασικές οικοδομικές φάσεις, ενώ ο μηχανολογικός εξοπλισμός στο εσωτερικό του δέχτηκε αναβαθμίσεις και προσθήκες καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, ως το 1982 που σταμάτησε οριστικά να λειτουργεί.
Η Διεύθυνση Ακινήτων της ΔΕΗ έχει στο παρελθόν εκπονήσει μελέτες αξιολόγησης του ακινήτου ενώ υπάρχει ήδη από τη δεκαετία του 90’ εγκεκριμένη μελέτη για ανέγερση του διοικητικού κέντρου της ΔΕΗ στο οικόπεδο του ΑΗΣ. Παρ’ όλα αυτά το όλο εγχείρημα έχει παγώσει με βασική αιτιολόγηση την μικρή, για τους μελλοντικούς εργαζόμενους, προσβασιμότητα στη περιοχή, απουσία κεντρικού οδικού δικτύου και κόμβου Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
Παραθέτουμε μια σύντομη αναδρομή της ιστορικού της ανέγερσης και των επεκτάσεων του συγκροτήματος μέχρι την οριστική διακοπή της λειτουργίας του.
·                       1889 Ξεκινά η ηλεκτροδότηση της Αθήνας με μικρή μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος που εγκαταστάθηκε από την “ΓΕΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΡΓΟΛΗΨΙΩΝ” (ΓΕΕ) – Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες της εποχής, στο κέντρο της πόλης στην οδό Αριστείδου και ηλεκτροφώτισε τη Βουλή (τότε επί της οδού Σταδίου) και το Δημοτικό Θέατρο επί της οδού Αθηνάς
·                       1899 Ιδρύεται η “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ συστήματος Thompson – Houston” (EHE) από την πολυεθνική “Thompson – Houston της Μεσογείου”, την Εθνική Τράπεζα και άλλους επιχειρηματίες, η οποία εξαγοράζει την ΓΕΕ.
·                       1901 Η ΕΗΕ εξασφαλίζει το δικαίωμα παροχής ρεύματος στους τροχιοδρόμους και στον σιδηρόδρομο Αθηνών-Πειραιώς.
·                       1903 Ιδρύεται στο Φάληρο ο ΑΗΣ ΦΑΛΗΡΟΥ, ο πρώτος ατμοηλεκτρικός σταθμός της χώρας για κάλυψη αναγκών ηλεκτροφωτισμού της πρωτεύουσας και ηλεκτροδότησης σιδηροδρόμων και βιομηχανίας. Το 1906 ο ΑΗΣ Φαλήρου ηλεκτροδότησε τον σιδηρόδρομο Αθηνών- Πειραιώς, ενώ το 1906 εγκαινιάστηκε η παροχή ρεύματος σε βιομηχανίες της περιοχής.
·                       1905-1907 Ιδρύεται ο πρώτος ατμοηλεκτρικός σταθμός από άλλη ηλεκτρική εταιρεία στην οθωμανική τότε Θεσσαλονίκη για φωτισμό της πόλης και κίνηση των τραμ.
·                       1905-1906 Ιδρύεται ο σταθμός του Λαυρίου από τη Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου, ο πρώτος ίσως σταθμός του οποίου βασικός πελάτης ήταν εξ’αρχήςμια βιομηχανικήεγκατάσταση, τα μεταλλουργεία της Εταιρείας
·                       1926 Η ΕΗΕ μεταβιβάζει τα δικαιώματά της για την ηλεκτροδότηση της Αθήνας στην αγγλική εταιρεία “Power & Traction”, η οποία ιδρύει αρχικά δύο εταιρείες, την “ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ” (ΗΕΠ), και την “ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ” (ΗΕΔ), που συγχωνεύθηκαν λίγο αργότερα στην “ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ” (ΗΕΑΠ).
·                       1927 Δημιουργείται από την “Power & Traction” ο νέος και πολύ μεγαλύτερος σταθμός του Κερατσινίου, χάρη στον οποίο ο πόλος του ΑΗΣ ΦΑΛΗΡΟΥ στην ηλεκτροδότηση της Αθήνας θα περιέλθει σε δεύτερη μοίρα. Εγκαθίσταται το πρώτο δίκτυο υψηλής τάσης με τριφασικό ρεύμα. Την ίδια επίσης εποχή γίνεται και η μετατροπή του ρεύματος από συνεχές 110 V σε εναλλασσόμενο 220/380 V.
·                       1953 Ιδρύεται η “ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ” (ΔΕΗ) και ξεκινάει η διαδικασία ενσωμάτωσης των διάσπαρτων ηλεκτρικών εγκαταστάσεων σε ενιαίο, εθνικής κλίμακας δίκτυο, διαδικασία που θα ολοκληρωθεί ύστερα από 20 περίπου χρόνια. Μεταξύ 1953 και 1968, η ΔΕΗ εξαγόρασε σταδιακά περίπου 415 διαφορετικές επιχειρήσεις παραγωγή και διανομής ρεύματος σε όλη την Ελλάδα.
·                       1960 Η ΔΕΗ εξαγοράζει τον ΑΗΣ ΦΑΛΗΡΟΥ από την ΗΕΑΠ.
·                       1972 Ο ΑΗΣ Φαλήρου διακόπτει οριστικά τη λειτουργία του.

·                       1982 Κηρύσσεται διατηρητέο μνημείο.
55. Απόδειξη ρεύματος της εταιρείας \'\'Γλαύκος\'\', 1954.jpg
Απόδειξη ρεύματος της εταιρείας "Γλαύκος", 1954

ειδοποίηση για πληρωμή ρεύματος , 1940



Απόδειξη ρεύματος της ΔΕΗ (1965)


Αντίγραφο λογαριασμού του 1920 για την εγκατάσταση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε εστιατόριο της πόλης της Λιβαδειάς από την ηλεκτρική εταιρεία Νικολάου Ι. Μέγα.
Ο εξηλεκτρισμός της Λιβαδειάς ανήκε σε ιδιώτες μέχρι το 1954, έτος ίδρυσης της Δ.Ε.Η.


Εξόρυξη λιγνίτη σε υπόγεια στοά στα ορυχεία Αλιβερίου, 1957 



 Λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου, 1957




 Λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου, 1957


 Λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου, 1957

 Τεχνίτες παρακολουθούν μάθημα ηλεκτρολογίας στο εργαστήριο ΤΕΠ, Νοέμβριος 1938

Ορυχείο Αλιβερίου, αλλαγή βάρδιας στην είσοδο του ασανσέρ (φρεατίου), 1957

Συνεργείο επισκευής rotor εναλλακτήρων, Ατμοηλεκτρικός Σταθμός Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου, 1950

Ηλεκτροφωτισμός του Ζαππείου

ΣΗΜΕΡΑ

Το μαύρο τοπίο των λιγνιτωρυχείων

Μουτζουρωμένα πρόσωπα όπου μόνο τα βλέμματα ξεχωρίζουν, στάχτη, σκόνη και σύννεφα πυκνού καπνού από την καύση του λιγνίτη καλύπτουν τον ουρανό… Δυνατός θόρυβος από τη λειτουργία των τεράστιων μηχανημάτων. Μια εκκλησία στέκεται ακόμα όρθια εκεί όπου πριν λίγα χρόνια υπήρχε ζωή, οικισμοί απομακρύνονται για να επεκταθεί το ορυχείο… Μια μαύρη πληγή που «χαρίζει» στη χώρα ενεργειακή αυτονομία.
Στη λεκάνη που εκτείνεται από τη Φλώρινα μέχρι την Πτολεμαϊδα είναι συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο λιγνιτικό κοίτασμα που διαθέτει η χώρα μας. Το λιγνιτικό κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων. Κατέχει τη 2η θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ και την 6η θέση παγκοσμίως.

Δείτε φωτογραφίες και 


ένα  οδοιπορικό στα λιγνιτορυχεία της ΔΕΗ