Καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες megabytes πληροφοριών
ταξιδεύουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Από την Ασία στην Ευρώπη και από την Αμερική στην Αφρική, ο
βυθός των ωκεανών είναι στρωμένος με χιλιάδες χιλιόμετρα καλωδίων, αυτών που
αποτελούν τον παγκόσμιο ιστό.
Στην εικόνα βλέπετε ένα υποβρύχιο καλώδιο. Με διάμετρο 69 χιλιοστά, μεταφέρει το 99% της παγκόσμιας κίνησης -όπως το διαδίκτυο και η τηλεφωνία- και συνδέει από το 2003 όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Αυτό το καλώδιο οπτικής ίνας διασχίζει τους ωκεανούς και συνδέει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα.
Μια τομή ενός υποβρύχιου καλωδίου επικοινωνιών
1. Πολυαιθυλένιο.
2. Ταινία Mylar.
3. Προσαραγμένα χαλύβδινα σύρματα.
4. Αδιάβροχος θώρακας αργιλίου.
5. Πολυάνθρακας.
6. Σωλήνας χαλκού ή αργιλίου.
7. Ζελατίνα πετρελαίου.
8. Οπτικές ίνες.
Ιστορική εξέλιξη
- Μετά την ανακάλυψη του τηλέγραφου από τους Ουΐλιαμ Κουκ (William Cooke) και Τσαρλς Γουΐτστοουν (Charles Wheatstone) το 1839, η ιδέα μιας υποβρύχιας γραμμής που θα περνάει μέσα από τον Ατλαντικό Ωκεανό άρχισε να θεωρείται ως πιθανός μελλοντικός θρίαμβος της ανθρωπότητας.
- Ο Σάμιουελ Μορς (Samuel Morse) ανακοίνωσε την αισιοδοξία του το 1840, ενώ το 1842 καταπόντισε ένα καλώδιο στο λιμάνι της Νέας Υόρκης και έστειλε ένα τηλεγράφημα.
- Το επόμενο φθινόπωρο, ο Γουΐτστοουν εκτέλεσε ένα παρόμοιο πείραμα στον κόλπο του Σουώνση.
- Ο Ρώσος Μόριτζ φον Τζακόμπι (Moritz von Jacobi) είχε ήδη πειραματιστεί το 1811.
- Ο C.V. Walker, ηλεκτρολόγος του νοτιοανατολικού σιδηρόδρομου, πόντισε ένα καλώδιο κατά μήκος της ακτής του Ντόβερ το 1849.
- Τον Αύγουστο του 1850, η αγγλογαλλική επιχείρηση τηλεγράφων του John Watkins Brett πέρασε το πρώτο καλώδιο μέσα από τον Πορθμό της Αγγλίας.
- Το 1852 επετεύχθη η σύνδεση της Μεγάλης Βρετανίας με την Ιρλανδία και του Λονδίνου με το Παρίσι. Τον Μάιο του 1853 ενώθηκαν η Αγγλία με τις Κάτω Χώρες με ένα καλώδιο που πέρασε από την Βόρεια Θάλασσα, από την Οξφόρδη στη Χάγη.
- Η πρώτη προσπάθεια τοποθέτησης ενός υπερατλαντικού καλωδίου τηλέγραφων προτάθηκε από την Cyrus West Field το 1858. Όμως, λόγω προβλημάτων λειτούργησε μόνο έναν μήνα.
- Το 1865 και το 1866 με το μεγαλύτερο ατμόπλοιο του κόσμου την εποχή εκείνη, τον "Μέγα Ανατολικό" επετεύχθη το πρώτο υπερατλαντικό καλώδιο. Ο Μέγας Ανατολικός το 1870 τοποθέτησε το πρώτο καλώδιο στην Ινδία.
- Το 1863 συνδέθηκε η Βομβάη με την Αραβική χερσόνησο.
- Το 1870 η Βομβάη συνδέθηκε με το Λονδίνο.
- Η αμερικάνικη ήπειρος συνδέθηκε με την Χαβάη το 1902 και το Γκουάμ με τις Φιλιππίνες το 1903.
- Η σύνδεση του Καναδά, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και των νησιών Φίτζι έγινε επίσης το 1902.
- Στη δεκαετία του 1950, το ομοαξονικό καλώδιο, ικανό να μεταφέρει τηλεφωνικές συνομιλίες έγινε το πρότυπο. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1990, τα εν λόγω αναλογικά καλώδια αντικαταστάθηκαν από καλώδια οπτικών ινών που μπορούσαν να μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες ψηφιακών δεδομένων με τη μορφή φωτός.
To δίκτυο των οπτικών ινών κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό
Το δίκτυο καλωδίων ίντερνετ στην νοτιοανατολική Ασία
Υποθαλάσσια καλώδια συνδέουν την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία με τον υπόλοιπο... ψηφιακό κόσμο!
Ο χάρτης δείχνει τις υποβρύχιες συνδέσεις σε όλο τον κόσμο.Μπορείτε να δείτε τον ίδιο εντυπωσιακό διαδραστικό όμως χάρτη εδώ
Τα υποβρύχια καλώδια τοποθετούνται
χρησιμοποιώντας εξειδικευμένα πλοία.
Στη φωτογραφία βλέπουμε το "CABLE
& WIRELESS", ένα ειδικά σχεδιασμένο πλοίο για τα καλώδια οπτικών
ινών και είναι το μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο. Το πλοίο κατασκευάστηκε
το 1995 στη Φινλανδία, είναι 145 μέτρα μήκος και 24 μέτρα πλάτος. Είναι σε θέση
να μεταφέρει μέχρι 8.500 τόνους καλωδίων οπτικών ινών. Το πλοίο διαθέτει 80
καμπίνες, εκ των οποίων 42 - καμπίνες για αξιωματικούς, 36 - καμπίνες για το
πλήρωμα και δύο καμπίνες πολυτελείας.
Τα υποθαλάσσια καλώδια έχουν αποτελέσει
αντικείμενο διεθνούς συζήτησης και στο παρελθόν.
Το 1959, οι Times ανέφεραν ότι
το Ναυτικό των ΗΠΑ αναζητούσε Ρώσικες μηχανότρατες ανοικτά της Νέας Γης με
υποψίες ότι σαμπόταραν τα καλώδια.
Ομως δεν ήταν μόνο οι Ρώσοι που ενδιαφέρονταν
για τα καλώδια. Στη δεκαετία του 1970, το Ναυτικό των ΗΠΑ έστειλε δύτες για να
αξιοποιήσει μυστικά σοβιετικά στρατιωτικά καλώδια επικοινωνίας, μια προσπάθεια
γνωστή ως Επιχείρηση Ivy Bells.
Αλλά δεν είναι μόνο τα σαμποτάζ το πρόβλημα.
Ενας σεισμός το 2006 έκοψε καλώδια διαταράσσοντας την πρόσβαση στο διαδίκτυο
στην Ταϊβάν, ενώ το 2007, συλλέκτες σιδερικών έκλεψαν μέρη δύο καλωδίων οπτικών
ινών στα ανοικτά του Βιετνάμ, κόβοντας το internet εκεί για αρκετούς μήνες.
Οι
καρχαρίες, προφανώς, είναι επίσης μια απειλή.
Μέχρι στιγμής τα πιο κοινά προβλήματα, ωστόσο,
που αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των περιστατικών κοπής καλωδίων, αφορούν
άγκυρες και δίχτυα αλιείας. Για το λόγο αυτό, τα καλώδια επισημαίνονται σαφώς
με ροζ γραμμές στους ναυτικούς χάρτες, και με προειδοποιητικά σημάδια στο νερό
για να μην ρίχνουν άγκυρα τα σκάφη. Από την άλλη η σαφής θέση των καλωδίων
δίνει προβάδισμα στους επίδοξους σαμποτέρ.
Το σαμποτάζ καλωδίων ήταν κοινό κατά τη
διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και παρόλο που δεν έχουν καταγραφεί
πρόσφατα επεισόδια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι
τέτοιο. Θα ήταν σχετικά εύκολο να κοπεί ένα καλώδιο κοντά στην ακτή, αλλά η
ζημία αυτή θα ήταν επίσης εύκολο να βρεθεί και να επισκευαστεί.
Αυτή η πύλη που μόλις φαίνεται παρέχει πρόσβαση στα καλώδια οπτικών ινών που μεταφέρουν το Ιντερνετ στη Χαβάη
Το εντυπωσιακό βίντεο του Business Insider που ακολουθεί παρουσιάζει το πυκνό δίκτυο του παγκόσμιου ίντερνετ και μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως:
- Το πρώτο υπερατλαντικό καλώδιο ποντίστηκε τη δεκαετία του 1850 ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ιρλανδία.
- Στον βυθό των ωκεανών απλώνονται τουλάχιστον 300 καλώδια με μήκος μεγαλύτερο των 550.000 μιλίων - ικανό να κυκλώσει τη Γη 22 φορές.
- Το μεγαλύτερο καλώδιο εκτείνεται από την Κορέα στη Γερμανία με 39 ενδιάμεσους σταθμούς.
- Κάποια καλώδια έχουν ποντιστεί σε βάθος 25.000 ποδιών.
candianews.gr
teamgr.gr
topontiki.gr
submarinecablemap.com
